Στους παγετούς της «υπερθέρμανσης» (1-1-2009)
Των Νίκου Πουλιανού και Δήμου Ελευθερίου
Μια τεράστια «επιστημονική» απάτη ξετυλίγεται τα τελευταία χρόνια, μπροστά στα μάτια όλης της ανθρωπότητας, αναφορικά με την υπερθέρμανση του πλανήτη, τούτη τη φορά μάλιστα στον κολοφώνα της ηλεκτρονικής και δορυφορικής τεχνολογίας. Πίσω από αυτή την απάτη βρίσκονται οικονομικά συμφέροντα που σχετίζονται με τη διαχείριση των παγκόσμιων ενεργειακών και λοιπών αποθεμάτων (πρώτων υλών, διατροφής, νερού), με φερέφωνα 2-3 χιλιάδες πολιτικούς, «επιστήμονες», δημοσιογράφους και δυστυχώς πολλές οικολογικές οργανώσεις, οι οποίες άκριτα αναπαράγουν τις σχετικές «ειδήσεις».
Αυτό που εκ μέρους τους προβάλλεται σαν το σημαντικότερο επιχείρημα, είναι ότι η εκπομπή μεγάλης ποσότητας διοξειδίου του άνθρακα έχει σαν αποτέλεσμα το αποκαλούμενο «φαινόμενο του θερμοκηπίου». Δηλαδή ότι δήθεν στο βιομηχανικό καταναλωτισμό, αλλά και την απλή αναπνοή των ανθρώπων και των ζώων του πλανήτη οφείλεται μεταξύ 1980-2000 η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας, με ανυπολόγιστες συνέπειες όσον αφορά την υπερθέρμανση της Γης και την άνοδο της θαλάσσιας στάθμης.
Σταματήστε την υπερθέρμανση του πλανήτη... (από www.icecap.us)
Στον Κάλαμο της Αττικής διοργανώθηκε τον Αύγουστο του 2005 το 14ο Παγκόσμιο Συνέδριο Σπηλαιολογίας, όπου έλαβε μέρος και η Α.Ε.Ε. Λόγω της συνύπαρξης συμμετεχόντων από όλο τον κόσμο, συνηθίζεται να γίνονται στα διαλείμματα διάφορες συζητήσεις. Μια από αυτές περιστράφηκε γύρω από τις κλιματικές αλλαγές και τις ενδεχόμενες επιπτώσεις τους στα σπήλαια. Διακεκριμένοι ξένοι γεωλόγοι παρατήρησαν ότι αυτά που λέγονται για την υπερθέρμανση είναι αστήρικτες διαδόσεις, καθώς το κλίμα του πλανήτη δεν επηρεάζεται από την ανθρώπινη δραστηριότητα, αλλά κυρίως από αστροφυσικά φαινόμενα. Ρωτήσαμε, πώς γίνεται όλα τα Μ.Μ.Ε. και οι οικολογικές οργανώσεις να έχουν παγιδευτεί και πέσει θύματα μιας τέτοιας απάτης; Η απάντηση λακωνικότατη: These are politics with economic background (ελεύθερη μετάφραση: αυτά είναι πολιτικοοικονομικά παιχνίδια).
Ομολογουμένως αρχικά αιφνιδιαστήκαμε. Το ζήτημα όμως ήταν ιδιαίτερα σοβαρό, με σημαντικότατες επιπτώσεις ακόμα και για το μέλλον της ανθρωπότητας. Έτσι, μέλη της Α.Ε.Ε. ξεκίνησαν μια έρευνα της διεθνούς βιβλιογραφίας. Παρατηρήσαμε λοιπόν το εξής «ανεξήγητο» φαινόμενο: από τη μια μεριά, κατά 99,9%, υπήρχαν οι αναφορές στους θιασώτες της υπερθέρμανσης, από την άλλη ελάχιστοι που διαφωνούσαν σποραδικά. Μεταξύ των πρώτων, εκτός από τα ΜΜΕ, και ο Αλ Γκορ, γνωστός από τη συμμετοχή του στις οικολογικές και ανθρωπιστικές καταστροφές που προξενήθηκαν πρόσφατα στα Βαλκάνια και γενικότερα τη ΝΑ Ευρώπη. Στην απέναντι όχθη, ορισμένες διακριτικές φωνές επιστημονικών φορέων που αντίθετα δέχονται ως πρώτιστα αίτια για τις κλιματικές αλλαγές τα προαναφερόμενα αστροφυσικά φαινόμενα, τα οποία μάλιστα έδειχναν ως πιο πιθανό σενάριο μια επερχόμενη μικρή ψύξη και όχι άνοδο της θερμοκρασίας. Σε αυτή την περίπτωση μάλιστα θα ήταν ευκταίο να λειτουργούσε το φαινόμενο της υπερθέρμανσης, ώστε να ανακόψει το αναμενόμενο ψύχος, που οπωσδήποτε θα έχει πολύ πιο καταστροφικές συνέπειες από τη λίγο περισσότερη ζέστη. Αυτό γιατί, η ψύξη εκτός από παγωνιές προκαλεί επίσης ξηρασία, μιά και όταν ψύχονται οι ωκεανοί λιγοστεύουν οι υδρατμοί. Αντίθετα δηλαδή με όσα διαδίδονται, το ζεστό κλίμα δεν προκαλεί ξηρασία, αλλά περισσότερες ήπιες βροχές (όπως στους τροπικούς), ενώ το ψύχος ακραία φυσικά φαινόμενα (π.χ. τυφώνες).
Προσέξαμε ταυτόχρονα ότι οι υποστηρικτές της υπερθέρμανσης: Α) Ουδέποτε αντιμετώπιζαν τα καθεαυτού επιστημονικά ζητήματα που έθετε η άλλη πλευρά, Β) Λασπολογούσαν σφοδρότατα (και πολύ ύποπτα) εναντίον όσων είχαν διαφορετική τοποθέτηση, ως πληρωμένων από τους πετρελαιάδες, Γ) Εκμεταλλεύτηκαν - παραπληροφορώντας - στο έπακρο το φαινόμενο των θερμικών νησίδων (λόγω τσιμέντου) στα αστικά κέντρα, και Δ) Υπερθεμάτιζαν έντονα όσον αφορά το λιώσιμο των πάγων στους πόλους, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς το καλοκαίρι λιώνουν και ξανασχηματίζονται το χειμώνα, παρουσιάζοντας όμως επιλεκτικά στα ΜΜΕ το καλοκαιρινό λιώσιμο. Ανάλογα μάλιστα από τις τοπικές συνθήκες, αλλού λιώνουν περισσότερο, αλλού λιγότερο. Εκείνο πάντως που έχει περισσότερο σημασία είναι τι συμβαίνει με τις θερμοκρασίες σε ετήσια βάση και σε παγκόσμια κλίμακα. Για παράδειγμα οι πάγοι στα παράκτια της Γροινλανδίας - πράσινης γης - έλιωναν μέχρι πρόπερσι λίγο περισσότερο, ενώ στην Ανταρκτική πολύ λιγότερο, με αποτέλεσμα τελικά το συνολικό λιώσιμο των πάγων να είναι συγκριτικά μικρότερης έκτασης, γεγονός που οδηγεί σε ψύξη του πλανήτη.
Ευαισθητοποιημένοι από το πώς αντιμετωπίζονται για μισό τώρα αιώνα, ακόμα και με διαστρεβλώσεις επί των γεγονότων, τα ζητήματα του σπηλαίου Πετραλώνων στη Μακεδονία, προβληματιστήκαμε εντονότατα. Με ανακοινώσεις σε Πανευρωπαϊκά Συνέδρια Ανθρωπολογίας, Διεθνή και Eθνικά Σπηλαιολογίας, όπως και στον διαδικτυακό μας τόπο (1-1-2008), κοινοποιήσαμε τους προβληματισμούς μας, αναζητώντας επίσης τους λόγους που ακουσίως ή εκουσίως βομβαρδιζόμαστε από ψεύδη.
Ενδελεχείς μελέτες (που ολοένα επιβεβαιώνονται μέσω δορυφόρων, βλ. CERN - http://arxiv.org/PS_cache/arxiv/pdf/0804/0804.1938v1.pdf, αλλά και NASA - http://earthobservatory.nasa.gov/IOTD/view.php?id=8703), αποδεικνύουν ότι το γήινο κλίμα επηρεάζεται σχεδόν αποκλειστικά από την κοσμική ακτινοβολία. Όσο περισσότερη από αυτή φτάνει στη γήινη επιφάνεια, τόσο περισσότερα νέφη δημιουργούνται, με συνέπεια περισσότερο ψύχος. Εκείνο που κυρίως μας προστατεύει από τον καταιγισμό κοσμικών ακτινών είναι το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου (λιγότερο του πλανήτη μας), που επίσης περιοδικά αυξομειώνεται. Καθότι γύρω από την πρωτοχρονιά του 2009 το ηλιακό μαγνητικό πεδίο είναι ιδιαίτερα και απρόσμενα ελαττωμένο, περισσότερο ψύχος δημιουργείται στη Γη, κάτι που ειδικά αυτό το χειμώνα είναι περισσότερο από πασιφανές στους κατοίκους του βόρειου ημισφαιρίου. Κανείς αυτές τις μέρες δεν τολμά να ομιλεί για υπερθέρμανση, εκτός και αν δεν τους ενοχλεί να γίνονται τελείως ανεδαφικοί, όπως π.χ. ότι οι πρόσφατες εντονότατες χιονοπτώσεις οφείλονται στο φαινόμενο του θερμοκηπίου ή ότι τα κοράλλια της Αυστραλίας δεν αυξάνονται αρκετά λόγω υπερθέρμανσης (τη στιγμή που είναι ευρέως γνωστό ότι αυτά μεγαλώνουν περισσότερο όταν έχει ζέστη). Πολύ πιθανό όμως η εμμονή των θιασωτών της υπερθέρμανσης να εκδηλωθεί και πάλι το καλοκαίρι, ξανά εξωπραγματικά, χωρίς να ενδιαφέρονται για οποιαδήποτε επιστημονική τεκμηρίωση.
|
|  |
Καλή τη πίστη, υποθέσαμε αρχικά ότι πιθανόν με στόχο να περιοριστεί τάχιστα η μόλυνση του περιβάλλοντος, θεωρήθηκε από τους «ιθύνοντες» αναγκαία η διασπορά των προαναφερόμενων ψευδών ειδήσεων. Όμως, ανεξάρτητα από το μακιαβελικό - διεστραμμένο του πράγματος, εάν οι αντίθετες φωνές είχαν δίκιο, και δεν ευσταθούσαν τα περί υπερθέρμανσης, και με δεδομένο ότι τα συμφέροντα των ολίγων (οι οποίοι δυστυχώς συχνά ψεύδονται) δεν ταυτίζονται κατ’ ανάγκη με της κοινής ωφέλειας, τα πράγματα έπαιρναν ιδιαίτερα επικίνδυνη και αποπροσανατολιστική τροπή. Π.χ. είναι εντελώς διαφορετικές οι προτεραιότητες υποδομής των χωρών που έχουν πεισθεί ότι οδεύουμε προς υπερθέρμανση, και άλλες οι δράσεις που χρειάζεται να αναπτυχθούν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Τα υπερκέρδη όμως έτσι των «ιθυνόντων», από τον αναπροσανατολισμό των προτεραιοτήτων, γίνονται τεράστια. Το πολύ-πολύ να διατυπωθεί αργότερα ένα συγνώμη, έγινε κάποιο λάθος (δήθεν όχι σκόπιμα, τάχα ότι δεν γνώριζαν ότι τα πράγματα κατευθύνονται σε διαφορετικό δρόμο).
Τα αποθέματα πετρελαίου στερεύουν και από ορισμένους προωθείται ως αναγκαία η μονοπωλιακή χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Τότε γιατί αντί της επερχόμενης ψύξης προβάλλεται η υπερθέρμανση, όπου θα χρειαζόταν και λιγότερη ενέργεια; Δεν είναι εύκολο να παρακολουθήσει κανείς όλη τη διαστροφή των ατόμων που απεργάζονται τις παγκόσμιες κρίσεις και πώς υπολογίζουν τα κέρδη τους. Πρωταρχικά όμως πρέπει να εξηγήσουν γιατί έστησαν ολόκληρο μηχανισμό ψεύδους και αποπροσανατολισμού των λαών του πλανήτη; Σ’ αυτά τα σενάρια μπορούν να προστεθούν τα πολεμοκάπηλα σχέδια εξόντωσης εκατομμυρίων ανθρώπων ή τη διαφορετική στόχευση στην αξία της γης. Π.χ. αν ο κόσμος είναι πληροφορημένος ότι στην Κ. Ασία, Ν. Ευρώπη και Κ. Αμερική θα επέλθει ερημοποίηση, αντί για τη διατήρηση πιθανόν ενός ήπιου συγκριτικά κλίματος, επιπλέον υπερκέρδη πρέπει να αναμένονται πάλι για τους «πονηρούς», οι οποίοι όμως είναι από πριν ενήμεροι για το τι πρόκειται να συμβεί, ίσως και σε πιο μακροχρόνια βάση. Το πρόσφατο κάψιμο της Εύβοιας, Μικράς Ασίας, Καλιφόρνιας, Πελοποννήσου, Πορτογαλίας κ.α., με χιλιάδες ανθρώπινα θύματα (νεκρούς και σε απόγνωση επιζήσαντες), η συνεχιζόμενη αποδάσωση του Αμαζονίου και της Ινδοκίνας, δεν αντιστοιχούν άραγε σε παρόμοιες περιπτώσεις; Ήδη οι κάτοικοι στις Μαλδίβες με το φόβο ότι θα καλυφθούν τα νησιά τους από τον ωκεανό, λόγω δήθεν της υπερθέρμανσης, πιέζονται να μεταναστεύσουν μαζικά, ξεπουλώντας όσο-όσο την πολύτιμη γη τους.
Όσον αφορά το εκπεμπόμενο διοξείδιο του άνθρακα, παραβλέπεται το γνωστότατο γεγονός ότι αποτελεί την αθώα τροφή των φυτών (μέσω της φωτοσύνθεσης), όπως επίσης ότι το ποσοστό του CO2 που παράγουν οι λαοί είναι ασήμαντο συγκρινόμενο με εκείνο του συνόλου που απαντάται στη φύση. Έτσι, εμείς δεν θα εκπλαγούμε εάν στο προσεχές μέλλον γίνουν προσπάθειες να φορολογηθεί ακόμα και η αναπνοή μας (κατά τη λαϊκή ρήση). Επίσης, εκείνο που θεωρούμε ότι πρέπει να γίνει ξεκάθαρο είναι ότι άλλο πράγμα αποτελεί η μόλυνση του περιβάλλοντος (που ούτως ή άλλως πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα και δραστικά) και άλλο η αποπροσανατολιστική επιχειρηματολογία για την υπερθέρμανση. Με δυό λόγια εκεί που στην ουσία μας φταίει ο υπερκαταναλωτισμός, πάμε να τα φορτώσουμε... στις αναπνοές του κόκορα (ή... των αγελάδων).
Επίσης, συμπληρωματικά με τα παραπάνω, υπερθεματίζοντας για τη σημασία των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, πολύ πιο εύκολα προωθούνται στην αγορά νέα «οικολογικά» προϊόντα, από αυτοκίνητα και αεροπλάνα έως οπλικά συστήματα και τσιγάρα. Τζίρος τρισεκατομμυρίων... κι ας μην έχει ο πολύς κόσμος τι να φάει. Πρόσφατη και η κρίση με τα «βιοκαύσιμα», που οδήγησαν σε εντονότατα προβλήματα τόσο λιμών σε πάνω από 33 λαούς διάφορων χωρών (λιγοστεύοντας τις γεωργοκτηνοτροφικές εκτάσεις), όσο και οικολογικά (πάλι σε βάρος των δασών).
Όπως προαναφέρθηκε την ερημοποίηση επιφέρει το ψύχος και όχι η ζέστη, που βασικά αποτελεί το μόνο κοινό σημείο των δύο αντίθετων επισκοπήσεων. Γιατί όμως αποπροσανατολιζόμαστε ότι αυτό δήθεν θα συμβεί με την υπερθέρμανση; Διόλου απίθανο, μακριά από την πραγματική ενημέρωση των λαών, να εξυφαίνονται άγνωστα για την ώρα, παραπέρα μάταια σχέδια επί σχεδίων, κ.ά. οικονομοπολιτικά παιχνίδια, με την εμπλοκή κάποιων άγνωστων τεχνολογικών εφαρμογών, αλλά γνωστής αναποτελεσματικότητας. Π.χ. της αναζωογόνησης χέρσων εδαφών, ξανά μέσα από λύσεις αμφίβολης εφαρμογής και τη διαδικασία εφτασφράγιστων μυστικών εκθέσεων, από αυτές που σπάνια βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Μια ανάλογη ξεχασμένη «επιστημονική» απάτη σε παγκόσμια κλίμακα, που ευτυχώς κράτησε λίγες μόνο βδομάδες, συνέβη στο τέλος του περασμένου αιώνα, αναφορικά με τη δυνατότητα εκμετάλλευσης του πλάσματος ως εναλλακτικής πηγής ενέργειας. Τότε είχε ανακοινωθεί ότι ένα ευρωπαϊκό εργαστήριο πυρηνικής φυσικής μεγάλης χώρας, δήθεν κατόρθωσε να παράγει εμπορεύσιμη ενέργεια από το πλάσμα. Ακολούθησαν δεκάδες άλλα εργαστήρια παγκοσμίως (περί τα 70), ακόμα και με διαφορά λεπτών της ώρας, να επιβεβαιώνουν το αντίστοιχο πείραμα, στα πλαίσια μιας αφελούς προσπάθειας ο καθένας να είναι ο 2ος ή ο 3ος κ.ο.κ. στη σειρά κατάταξης των πιο «σύγχρονων» πυρηνικών εργαστηρίων. Επειδή το πλάσμα φτάνει σε θερμοκρασία εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου (όπως και στον Ήλιο), αυτή η δυνατότητα δεν είχε τελικά επιτευχθεί. Το αποτέλεσμα του εγχειρήματος αμφισβητήθηκε μόνο από ένα κενροευρωπαϊκό εργαστήριο μικρής χώρας, που αφού κατέδειξε το εσφαλμένο της ανακοίνωσης, το αποδέχτηκαν στη συνέχεια σιωπηρά και οι υπόλοιποι.
Πάμπολλα ακόμα παραδείγματα σκόπιμης εξαπάτησης ανά τους αιώνες μπορούν να αναφερθούν. Π.χ. η δήθεν βίαιη φύση μας (παρόλο που από την εμφάνιση των ανθρώπων και για περίπου το 90% της ιστορικής διαδρομής τού είδους μας υπήρξαμε απόλεμοι) ή η αποσιώπηση των πραγματικών δημοκρατικών νόμων και κανόνων. Κοντεύουν να πείσουν τους πάντες ότι η βία και ο πόλεμος είναι συνυφασμένα ή/και ταυτίζονται με τον πολιτισμό.
Έτσι, αν δεν είχαν απομείνει οι λίγες ανεξάρτητες, αλλά έντιμες επιστημονικές φωνές της βιβλιογραφίας που προαναφέρονται, και καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν τι συμβαίνει στους πόλους, εύλογα θα ήμασταν ακόμα όλοι υπό την «επήρεια της υπερθέρμανσης», προστατεύοντας πρακτικά αλλόκοτα οικονομικά συμφέροντα. Περίπου πριν από δύο μήνες ελληνικός τηλεοπτικός σταθμός πραγματοποίησε μια εκπομπή για το ζήτημα, προχωρώντας σε μια εξ απαλών ονύχων αφύπνιση του κοινού. Σε απάντηση οι «υπερθερμαστές», εν μέσω παρατεταμένης χιονοθύελλας στη Β. Αμερική, προώθησαν άμεσα στις ειδήσεις τα περί θερμοκηπίων. Η αρχή όμως έχει γίνει και η απάτη είναι σίγουρο ότι τελικά θα αποκαλυφθεί. Ερώτημα παραμένει όμως κατά πόσο ο αποπροσανατολισμός θα συνεχίσει να υφέρπει σαν «εύστοχη» στρατηγική ή θα κατορθωθεί η καταδίκη και ο εξοβελισμός του;
Γεγονός είναι πάντως ότι ουσιαστικά δεν έχει ακόμα ξεκινήσει κανένα μέτρο για την προώθηση της αυτοπροστασίας της ανθρωπότητας, με έντονα τα σημάδια για επιδείνωση της κατάστασης. Ενδεικτικά αναφέρεται η ανάγκη: 1) της αποκέντρωσης, 2) του συμφιλιωτικού ενιαίου ψηφοδελτίου (κατά τον ελβετικό τρόπο), 3) της ειρηνικής αντιμετώπισης του παγκόσμιου υπερπληθυσμού και 4) της σταδιακής έστω απεξάρτησης των κοινωνιών μας από οικονομικοπολιτικές φούσκες και διαπλεκόμενες στρεβλώσεις του συστήματος, το οποίο χτίστηκε τους τελευταίους αιώνες χωρίς καμμία πρόνοια ενάντια στις αυτοκαταστροφικές του τάσεις.
Κατ’ αυτό τον τρόπο, κινδυνεύουμε όλοι από μια ανεπανάληπτη δίνη (ισοδύναμη πολλών τσουνάμι), με αξεπέραστες συνέπειες, που αφορά τα μέγιστα ακόμα και τους «ολίγους», οι οποίοι με τη σειρά τους ακόμα βαυκαλίζονται ότι μπορεί να ξεπεράσουν τα πάντα χωρίς τη δημοκρατική συμμετοχή και τη συναίνεση των πολλών. Το μόνο καλό σε όλα αυτά είναι ότι αμφότερες οι απόψεις κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις επερχόμενες δραματικές καταστάσεις, που ήδη καλούνται να αντιμετωπίσουν οι άνθρωποι. Το επικίνδυνο όμως είναι ότι πρακτικά δεν προτείνεται καμμία λήψη μέτρων, μήπως και θιγούν μεγάλα, αλλά εντελώς πρόσκαιρα, οικονομικά συμφέροντα. Έτσι, με οικολογικά προσχήματα, γίνεται εκμετάλλευση ακόμα και πάνω στις περιβαλλοντικές ευαισθησίες των πολιτών αυτού του κόσμου.
Στην παρούσα ιστορική καμπή της ανθρωπότητας, με τις «παγκοσμιοποιημένες» αλληλεξαρτήσεις σε κάθε επίπεδο (ενεργειακό, διατροφικό, οικονομικό και πρώτων υλών), δεν υπάρχουν πλέον αυτοκρατορίες για να διαλυθούν και να αντικατασταθούν από άλλες. Τα αντίστοιχα φλέγοντα ζητήματα θα οδηγήσουν είτε σε ψευτοεπίλυσή τους, είτε σε παγκόσμια κατάρρευση. Επίλυση μέσα από τις γνωστές πολεμοχαρείς (αντι-αλληλέγγυες) ιστορικά διαδικασίες συνεπάγεται, αναίτια κατά τη γνώμη μας, τον θάνατο, αν όχι όλων, τεράστιου αριθμού ανθρώπων. Μέσα στην ατυχία του υπερπληθυσμού υπάρχει όμως και μια ακτίνα ελπίδας. Για πρώτοι φορά παγκόσμια υπάρχουν σε αναλογία τόσοι πολλοί άνθρωποι με ανώτερη μόρφωση, που είναι μαθηματικά αυταπόδεικτο ότι μπορούν να συμμετέχουν στη διαμόρφωση των κατευθυντήριων απόψεων για την έξοδο από την παρούσα πολύπλοκη κρίση. Είναι λοιπόν ίσως η μοναδική ευκαιρία στην παρούσα φάση, αντί να επαναληφθούν όλα τα λάθη του πρόσφατου εμπόλεμου παρελθόντος μας - στα πλαίσια μιας σισύφειας πρακτικής (“φτου και πάλι από την αρχή”), να ξεκινήσουν οι διαδικασίες αναπροσανατολισμού των ανθρώπινων προτεραιοτήτων.
Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι μόνο σε δημοκρατικές συνθήκες, μακριά από φανατισμούς και αντιδιαλογικές αδιαλλαξίες, υπάρχει περιθώριο αρμονικής συνύπαρξης για όλους. Εξάλλου, παρόμοια ευδαιμονία κατόρθωσαν να βιώσουν μέχρι σήμερα στο μέγιστο, μοναχά σε ανάλογες συνθήκες, από τις Ηράκλειες Στήλες έως και τον Εύξεινο Πόντο, γνωστή μέσα από τα αξεπέραστα επιτεύγματα του Χρυσού Αιώνα, ώστε μπόρεσαν να ξεπηδήσουν στο παγκόσμιο στερέωμα ένας Φειδίας, ένας Ευριπίδης ή ένας Αριστοτέλης.
Σημ. 3: Είναι η ανθρωπότητα προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει τουλάχιστον 5ετή συνεχή χειμώνα, σε περίπτωση μεγάλης έκρηξης ηφαιστείου (π.χ. αποθέματα); Σε πόσα δισεκατομμύρια μπορούν να υπολογιστούν τα αντίστοιχα ανθρώπινα θύματα;
Σημ. 4: Αξιοσημείωτο ότι στις 10-1-2009 κυκλοφόρησε στα ΝΕΑ άρθρο με τίτλο “Χιονο-πόλεμος για την υπερθέρμανση” (http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4495913&ct=2) για το οποίο ενημερώνουμε την ίδια τα μέρα (10-1-2009) τα μέλη μας και γενικότερα τους αναγνώστες των ιστοσελίδων μας.
Η κατασκευή μεγάλων και επιβλητικών υδραγωγείων με τοξωτές υδροφόρες γέφυρες συνιστά αποκλειστικά ρωμαϊκή καινοτομία, που βασιζόταν σε συστηματικές μετρήσεις αποστάσεων, γωνιών και υψομέτρων, προϋπέθετε δε μία αυστηρά καθιερωμένη σειρά εργασιών. Υδραγωγεία αυτής της περιόδου συναντάμε σε όλη την Ευρώπη με πιο χαρακτηριστικά αυτά της Ρώμης, της Pont du Gard στην Γαλλία και της Segovia στην Ισπανία. Στον Ελλαδικό χώρο παρόμοια υδραγωγεία συναντάμε στην Μόρια της Μυτιλήνης, στην Νικόπολη και στην Αθήνα.
Το νερό διοχετεύονταν στην πόλη μέσω ενός κτιστού επίγειου αγωγού μήκους εξίμισι χιλιομέτρων. Ο υδραγωγός ξεκινούσε από πηγή που βρίσκεται σε υψόμετρο 400μ. και είναι γνωστή ως «η μάνα του νερού» ή «Σούμπαση» ή «Τρία Καραγάτσια». Κατά τη διαδρομή του ακολουθούσε συνεχώς την κλίση του εδάφους και στις ρεματιές που διέκοπταν την πορεία του, περνούσε πέντε πέτρινες υδατογέφυρες, που είχαν κτιστεί γι' αυτό το σκοπό. Το έργο αυτό απαιτούσε καλά μελετημένο σχέδιο και ειδικές γνώσεις. Το εξαιρετικό προσόν του είναι η μέγιστη οικονομία της φύσης. Οι τεχνίτες εκμεταλλεύτηκαν πλήρως και την τελευταία σπιθαμή γης και εναρμόνισαν το έργο τους με το φυσικό περιβάλλον.
Τα προβλήματα άρχισαν να εμφανίζονται κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αι. Το νερό του παλιού υδραγωγείου δεν επαρκούσε πια για να καλύψει τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες της χερσονήσου της Παναγίας. Επιπλέον δημιουργήθηκαν νέες τούρκικες συνοικίες στο ανατολικό μέρος της πόλης (Γενή Μαχαλέ, Χαμιντιγιέ, Σελιμιγιέ) που υδροδοτούνταν και αυτές από τις πηγές της Παλιάς Καβάλας.
Source :
